تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح رسیستین سرم و شاخص های ar، homa-ad و irar در مردان چاق کم تحرک

مقدمه: سطوح رسیستین و مقاومت انسولینی در انسان های چاق افزایش می یابد. زندگی کم تحرک نیز با خطر بالای افزایش مقاومت انسولینی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح رسیستین سرم و شاخص های آدیپونکتین-رسیستین (ar)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (homa-ad) و irar در مردان چاق کم تحرک است. روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 21 مرد چاق کم تحرک به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 1/7±5/93 کیلوگرم، 4/3±7/31 درصد چربی، نمایه توده بدن 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 1/3±1/27 سال، 0/6±7/94 کیلوگرم، 1/3±2/31 درصد چربی، 3/3±2/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها، سطوح رسیستین سرم و شاخص های ar، homa-ad و irar قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. تمرین هوازی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با به کارگیری نرم افزار آماری spss-16 صورت گرفت. سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از دوره تمرین، سطوح رسیستین سرم (016/0=p)، homa-ad (007/0=p)، ar (020/0=p) و irar (003/0=p) کاهش یافت، اما در مورد هیچکدام از شاخص های مذکور در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0